"Ashes of a Dead Frog", "Bezkres".

28 kwietnia 2024, godz.: 18:00

"Ashes of a Dead Frog”, Luminski Dance Project
Praca choreograficzna stworzona w 2006 roku dla Nai Ni Chen Dance Company z Nowego Yorku. Jej wznowienie oznacza początek nowej współpracy z nowojorskim zespołem i jest hołdem dla Nai Ni Chen, przedwcześnie zmarłej na początku 2020 roku wizjonerskiej artystki tańca współczesnego, założycielki Nai Ni Chen Dance Company.

Jeśli znajdziesz się w punkcie zwrotnym w swoim życiu, odwołaj się do symboliki żaby. Duch żaby pomoże ci dokonać zmian i transformacji, których potrzebujesz w sobie, a także oczyści twoje ciało, umysł i ducha. Zrozumienie ropuch i żab jest kluczem do metamorfozy życia.
Symbolika żaby zawiera głęboką prawdę, transformację i zmianę. Żaba przechodzi przez różne etapy metamorfozy. A jako nasze zwierzę duchowe popycha nas do podobnych przemian.
Pomaga nam połączyć się z naszymi emocjami i daje nam motywację do wyrzucenia negatywnej energii z naszego życia, ponieważ to duchowe zwierzę nie może współistnieć w toksycznym środowisku. Symbolika tego stworzenia jest obecne w wielu kulturach i ma również wiele znaczeń.
Jako podróżnik między lądem a wodą, symbolizuje związek tego stworzenia z Księżycem i życiem pozagrobowym, wywołując w ten sposób wiele powiązań z czarami, czarodziejami i magicznymi mocami. Od składnika eliksiru miłosnego, przez złą, demoniczną bestię po sympatyczny talizman na szczęście, żaba przybiera różne formy i kształty w różnych kulturach.
Ze względu na ich bliski związek z wodą, ropuchy są symbolem oczyszczenia i odnowy, a jako duch wydają się nam uzdrawiać nasz umysł, ciało i duszę.

Muzyka: Glen Velez
Choreografia: Jacek Łumiński
Tancerze: Ewelina Cieśla, Angelika Karal, Bartłomiej Mieszczak, Sebastian Wiertelak, Łukasz Zgórka

Projekt został zrealizowany w ramach programu Przestrzenie Sztuki. Program Przestrzenie Sztuki jest finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

„Bezkres”, duet Ewelina Cieśla i Łukasz Zgórka
Początki i końce zdarzają się w świecie bez przerwy. Jest to część życia - nieustanny i nieuchwytny bezkres. „Bezkres ciał tańczących” pozwala nam poznawać nasze osobiste imponderabilia. W kulturze Zachodu istnieje silna tendencja do utożsamiania ciała z mięsem i kośćmi, a umysłu z duchem. Przez to umysł uważany jest za wyższy aspekt egzystencji człowieka, a ciało spychane do roli niższej i drugorzędnej. Jednak, by doświadczać harmonii należy żyć w jedności z ciałem i umysłem. Człowiek odczuwa środowisko poprzez ciało. Reaguje na bodźce płynące z otoczenia. Funkcją odczuć jest samo-doświadczenie. Dzięki temu możemy dowiedzieć się, kim jesteśmy. Ciało jest siedliskiem uczuć, dzięki którym możemy doświadczać przyjemności, radości czy ekstazy. Z tym wiążą się piękno i wdzięk. W postawie naszego ciała mogą być ukazane dawne zawieszone emocje, które zostały zapisane w jego pamięci. Może ono także odzwierciedlać nasze wewnętrzne nastawienie.

Choreografia i wykonanie: Ewelina Cieśla, Łukasz Zgórka